Moi Kochani,

Cieszę się, że chociaż tak mogę się z Wami spotkać. Wierzę, że ostatni tydzień nie był przez Was tylko przetrwany, przesiedziany, przeleżany ale prawdziwie przeżyty. Pomimo bardzo trudnej chwili naszego życia trzeba postanowić prawdziwie żyć. Inaczej niż do tej pory przez nasze dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści… siedemdziesiąt lat. Trzeba naprawdę żyć. Nie wolno zmarnować tego czasu czekając, aż przyjdzie ocalenie.

Ja w tym czasie mam w sercu uczucie bycia WYGNANYM. Wygnanym z tego co było moim życiem. Czujesz podobnie? Wygnanym na jakąś pustynię. W dziwną samotność i strach. Co będzie jutro? Kto będzie żył za dwa miesiące? Wiem, że ta pustynia może stać się krokiem w rozpacz. Może też być szansą na spotkanie się
z samym sobą i Bogiem. To szansa, żeby poznać samego siebie…. tego wewnątrz nas, prawdziwego mnie, który nie ukrywa się za różnymi maskami. Podczas takiego czasu pustyni najtrwalej i najprawdziwiej może narodzić się w sercu Bóg. A owo wygnanie nie będzie czasem do przetrwania. Wiem, że wielu ludzi zagłuszy
ten czas. Pomyśl o tym jak spędzasz czas epidemii. Pamiętasz o więzi z Bogiem. Pomagasz słabszym. Pamiętaj, że czas to wielki skarb (nawet taki czas) może on być arcydziełem, albo byle czym. Wielcy mistycy mówili, że człowiek, który ma uwierzyć w Boga naprawdę musi przejść przez pustynię swojego serca.
Może dla nas jest to ten czas.

Przypomina mi się historia o pewnym Beduinie. Zgubił się na pustyni. Pewnie nie jest to trudne. Szedł w upale wiele kilometrów. Niestety wokół tylko piach. Zrozpaczony zaczął wątpić w Boga. Z jego ust wyrywały się przekleństwa na Boga i los. Wyczerpany padał na piach ale zaraz się podnosił i próbował iść dalej.
Nagle zobaczył oazę. Lecz zamiast do niej biec. Upadł i w rozpaczy, złorzeczył Bogu za to, że na koniec dręczy go fatamorganą. I umarł. Za kilka godzin przejeżdżała tamtędy karawana. Zobaczyli zmarłego. Jeden z karawany ze zdziwieniem powiedział do kolegi. Rozumiesz coś z tego? Umarł 50 metrów od oazy z wodą i owocami. Wtedy drugi mu odpowiedział… Widzisz, bo to był człowiek nowoczesny.

Człowiek nowoczesny myśli, że sam da radę. Nie ufa i nie ma nadziei.
Jakim jesteś człowiekiem. Czym karmisz Nadzieję.

Dobranoc i niech anioły czuwają nad Wami.

Pamiętaj „nie jest to czas Sądu Bożego, ale czas naszego osądzania: czas wyboru tego co się liczy,
a co przemija, oddzielenia tego co konieczne od tego co nim nie jest. Jest to czas przestawienia kursu
naszego życia ku Bogu i bliźnim”.

Przypominam o codziennej, parafialnej Koronce do Miłosierdzia Bożego godzina 20.00.

Wszystkie zamówione Msze Święte są odprawiane w kaplicy, w kościele w Jamnie albo w moim pokoju
na plebanii.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący Ojciec i Syn i Duch Święty. Amen
Ks. Jarek Krylik

Moi Kochani,

Z wielkim wzruszeniem z powodu chwili, którą przeżywamy z lękiem o to jakie będzie nasze życie za miesiąc
czy dwa, ale też z nadzieją, ufając, że Bóg czuwa nad nami, piszę do Was te kilka słów.

Przeżywamy obecnie i jeszcze przez wiele miesięcy przeżywać będziemy bardzo trudny czas. Może najtrudniejszy czas w naszym życiu. Czas epidemii. Czas strachu. Czas wielu trudnych myśli i refleksji nad tym co naprawdę jest ważne. Najważniejsze rekolekcje. Dzięki nim może urodzimy się na nowo. Urodzi się na nowo nasze serce, nasze myślenie o życiu i nasza hierarchia wartości.

Nie zapomnijcie o uczynkach miłosierdzia! Przez wiele lat starałem się stworzyć z naszej parafii prawdziwą bożą wspólnotę. Wspólnotę z Bogiem i z drugim człowiekiem. Przypominałem o miłości, która jest ofiarowaniem samego siebie. Na wzór Jezusa. Dlatego dziś z wielką nadzieją mówię Wam nie zapomnijcie o swoich chorych
i zaawansowanych wiekiem członkach rodziny, ale także i o sąsiadach (nawet tych, których trudno jest
na co dzień kochać).

Przypominałem przy każdej okazji o tym, żebyście uczestniczyli w Eucharystii. Mówiłem o wartości Komunii Świętej i Sakramentu Pokuty, a dziś z rozdartym sercem, ale też z całkowitą pewnością i odpowiedzialnością proszę Was – zostańcie w domu i przeżywajcie duchowo wszelkie boże celebracje. Wiem, że każda niedziela bez Was w naszych świątyniach będzie bardzo trudna. Jaka będzie Niedziela Palmowa? Jakie będzie Triduum Paschalne? Co to będą za Święta Wielkanocne? Nie wyobrażam sobie procesji rezurekcyjnej bez Was…
Wiem, że to będzie dla nas bardzo trudny czas. Pomimo tego proszę każdego z Was, zostańcie w domu.
Ja i ks. Grzegorz będziemy odprawiali zamówione intencje, a Wy łączcie się w tym czasie z Bogiem i z nami. Przetrwamy ten czas i jeszcze będzie ZMARTWYCHWSTANIE.

Pamiętajcie o Mszy Świętej transmitowanej w Telewizji, czy Internecie (spróbujemy na naszej stronie parafialnej zamieszczać Mszę Świętą z Jamna w każdą niedzielę o godzinie 13.00). We Mszy Świętej uczestniczcie
w pełnej miłości i wiary postawie… oby nie w pidżamie. Na ten czas zapalcie świecę.
Co do Komunii Świętej pamiętajcie, że tęsknienie za Bogiem może być prawdziwą komunią.

Chciałbym Was poprosić o wspólną modlitwę. Każdego dnia o godzinie 20.00 odmawiać będziemy w swoich domach Koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Bądźmy odpowiedzialni za siebie nawzajem. Przestrzegajmy zasad higieny. Pamiętajcie o dwóch bardzo ważnych słowach Miłość i Odpowiedzialność.

NADZIEJA SPRAWIA, ŻE ŻYCIE STAJE SIĘ PIĘKNE.

Do zobaczenia. Jeszcze będzie pięknie.
Niech Bóg Wam błogosławi.
Ks. Jarek Krylik